Storage Virtualization فرایند ارائه یک نمای منطقی از منابع ذخیره‌سازی فیزیکی به یک سیستم رایانه میزبان، با در نظر گرفتن تمام رسانه‌های ذخیره‌سازی (هارد دیسک، دیسک نوری و غیره) در enterprise به عنوان یک pool ذخیره‌سازی است.

یک سیستم ذخیره سازی یا storage system به عنوان storage array، disk array یا filer نیز شناخته می شود. سیستم‌های ذخیره‌سازی معمولاً از سخت‌افزار و نرم‌افزار ویژه همراه با دیسک درایوها استفاده می‌کنند تا ذخیره‌سازی بسیار سریع و قابل اعتمادی را برای محاسبات و پردازش داده‌ها فراهم کنند. 

سیستم‌های ذخیره‌سازی پیچیده هستند و ممکن است به عنوان یک کامپیوتر با هدف خاص در نظر گرفته شوند که برای ارائه ظرفیت ذخیره‌سازی همراه با ویژگی های پیشرفته حفاظت از داده‌ها طراحی شده است. دیسک درایوها تنها یک عنصر در یک سیستم ذخیره‌سازی هستند و همراه آنان سخت‌افزار و نرم‌افزار تعبیه‌شده ویژه در سیستم نیز وجود دارد.

سیستم‌های ذخیره‌سازی می‌توانند ذخیره‌سازی دسترسی بلوک یا ذخیره‌سازی دسترسی به فایل را فراهم کنند. دسترسی بلوک معمولاً از طریق کانال فیبر، iSCSI، SAS، FICON یا پروتکل‌های دیگر ارائه می‌شود. دسترسی به فایل اغلب با استفاده از پروتکل‌های NFS یا SMB ارائه می شود.

مجازی‌سازی بلاک مورد استفاده در این زمینه به جداسازی ذخیره‌سازی منطقی (پارتیشن) از ذخیره‌سازی فیزیکی اشاره دارد به طوری که بدون توجه به فضای ذخیره‌سازی فیزیکی یا ساختار heterogeneous می‌توان به آن دسترسی داشت. این جداسازی به مدیران ذخیره‌سازی (administrators) اجازه انعطاف بیش‌تری در نحوه مدیریت ذخیره سازی برای کلاینت‌ها می دهد.

مجازی سازی فایل، چالش‌های NAS را با حذف وابستگی‌های بین داده‌های قابل دسترسی در سطح فایل و مکانی که فایل‌ها بصورت فیزیکی ذخیره می‌شوند، برطرف می‌کند. این موضوع فرصت‌هایی را برای بهینه‌سازی استفاده از فضای ذخیره‌سازی و یکپارچه‌سازی سرور و انتقال فایل‌های بدون اختلال فراهم می‌کند.